عوامل ایجاد وحدت مسلمین

وحدت بین مسلمین را می توان اینگونه بیان نمود :

1.وحدت میان مسلمین به معنی نزدیک شدن فرقه های اسلامی به یکدیگر، با حفظ کیان و ماهیت آنهاست.

2.به معنی حفظ اصول مشترک و آزاد گذاشتن و معذور داشتن هر فرقه در فروع ویژه ی خود او است.

3.به معنی عدم نزاع و درگیری فرقه ها و اطلاع همگان از عقاید یکدیگر و حساسیت نشان ندادن در برابر فرقه دیگر، نسبت به مختصات و ویژگیهای آن فرقه است.

4.و راه رسیدن به این هدف، تکیه کردن بر عقل و منطق است و دوری گزیدن از احساسات زودگذر و تعصبات غیر قابل کنترل.

با توجه به گسترش دنیای اسلام و اینکه جمعیت مسلمانان بیش از یک میلیارد نفر و روز به روز در حال افزایش است طبیعی است که دشمنان اسلام نیز بیشتر می شوند و بیکار نمی نشینند و با نیرنگ ها و دسیسه ها باعث تفرقه و از بین بردن اتحاد بین مسلمین می شوند . از این رو باید عوامل وحدت مسلمین را شناسایی و با راهکارهای درست و بجا به کار بست و استفاده نمود تا روابط بین آنها تحکیم شود و احدی نتواند زنجیر پیوند آنها را از هم بشکند و از بین ببرد . لذا عوامل ایجاد وحدت مسلمین از منابع مختلف مورد بررسی قرار داده شده تا بتوان نتیجه ای کارآمد از آنها گرفته شود .

1 ) وحدت مسلمین در نگاه قرآن

در قرآن کریم آیات مختلفی را می توان یافت که خداوند انسانها را به اتحاد و وحدت دعوت کرده است که به برخی از آنها اشاره می کنیم . خداوند متعال می فرماید: و همگی به ریسمان خدا [یعنی: قرآن، اسلام و هرگونه وسیله وحدت] چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او میان دلهای شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او، برادر شدید و شما بر لب حفره ای از آتش بودید، خداوند متعال شما را از آن نجات داد. این چنین، خداوند آیات خود را برای شما آشکار می سازد تا شاید پذیرای هدایت شوید.

در این آیه چنان که از فرمان الهی «واعتصموا» فهمیده می شود، وحدت و اتحاد و لزوم تمسک به ریسمان الهی، یک وظیفه الهی شمرده شده است و نیز واژه «جمیعا» بیانگر این است که این اتحاد و وحدت، وظیفه همگان می باشد و جز با حرکت جمعی و مشارکت عمومی مردم تحقق نخواهد یافت.

در ادامه آیه نیز با نهی «ولا تفرقوا» دستور دوری و پرهیز از هر نوع تفرقه و اختلاف را که در میان صفوف مسلمانان چند دستگی به وجود می آورد، صادر نموده است و در آخر می فرماید: «ایجاد وحدت پس از تفرقه، و الفت میان دلها و برادری میان افراد جامعه پس از دشمنیها، از آیات و نشانه های خداوند برای بندگان می باشد.»

یکی از مهم ترین شعارهای اسلامی که قرآن بیان می کند، اخوت اسلامی، یعنی همان روح برادری و اتحاد می باشد که باید در جامعه اسلامی حاکم باشد. از همین رو، خداوند می فرماید: مؤمنان برادر یکدیگرند. پس بین دو برادر خود صلح و آشتی دهید.

آیة اللّه مکارم شیرازی در ذیل این آیه می فرماید: چه تعبیر جالب و گیرایی! که همه مؤمنان برادر یکدیگرند و نزاع و درگیری میان آنها را درگیری میان برادران نامیده که باید به زودی جای خود را به صلح و صفا بدهد.» روی این اصل مهم اسلامی (برادری)، مسلمانان از هر نژاد و هر قبیله، و دارای هر زبان و هر سن و سال، با یکدیگر احساس عمیق برادری می کنند؛ هر چند یکی در شرق جهان زندگی کند و دیگری در غرب.

نکته مهم اینکه خداوند متعال در آیه ای دیگر مؤمنان و مسلمانها را به عنوان امت واحد اسلامی معرفی نموده و فرموده است: به درستی که این امت شما امت واحدی هستند و من پروردگار شما هستم. پس مرا پرستش کنید.

پیامبران بزرگ و پیروانشان، همه امت واحد و دارای دینی واحد بوده اند و توحید و وحدت کلمه، اساس کار همه ادیان الهی بوده است.

با رجوع به تاریخ پرفراز و نشیب امت اسلامی نیز در می یابیم که آنچه موجب پیشبرد اهداف اسلام و مسلمین گردیده، وحدت بوده است و به تعبیر دیگر باید گفت: بدون تردید، ضعفها و شکستهای مسلمانان به خاطر عمل نکردن به این دستورات الهی بوده است.

2 ) وحدت مسلمین در نگاه ائمه (ع) و پیامبر (ص)

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همواره، امت اسلامی را به یکدلی و همگرایی دعوت می نمود و امتش را از واگرایی نهی می فرمود. در همین راستا فرموده است: ای مردم! به جماعت و یکپارچگی روی آرید و از پراکندگی بپرهیزید.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خصوص کناره گیری از جماعت و اتحاد نیز می فرماید: هر کس به اندازه یک وجب از جماعت [و اجتماع [جدا شود، محققا [باید گفت که] حلقه [و رشته تعلق] اسلام را از گردنش برداشته است.

آن حضرت در تعبیر جالب تری می فرماید: دست خدا بر [سر[ جماعت است، هرگاه فردی از جماعت جدا شود، شیطان او را می رباید؛ همچنان که گرگ گوسفند جداگشته و جامانده از گله را می رباید.

حدیث فوق باید آویزه گوش همه مسلمانها مخصوصا آن افرادی که در پی جدایی از امت اسلامی هستند و کارشان فقط نقد و انتقاد و خرده گیری و تکفیر دیگران است، باشد.

از امیر المؤمنین علی علیه السلام درباره تفسیر جماعت و تفرقه و جدایی پرسیدند (همان جماعتی که پیامبر صلی الله علیه و آله سفارش به آن می نمود). آن حضرت در جواب فرمود:

به خدا قسم! جماعت به معنای اجتماع و گردهم آیی [و همدست شدن] با اهل حق است؛ هرچند اندک باشند و تفرقه و جدایی به معنای گردهم آیی [و همدستی] با اهل باطل است؛ هرچند بسیار باشند.

همچنین امام علی علیه السلام خطاب به امت اسلامی درباره نبود اتحاد و دوری از یکدیگر می فرماید:

«شما برادر دینی یکدیگرید و آنچه میان شما جدایی انداخته، درون پلید و نهاد بد شماست. به این سبب، بار یکدیگر را برنمی دارید و برای هم خیرخواهی نمی کنید و به هم بذل و بخشش نمی کنید و با هم دوستی نمی ورزید.

امام صادق علیه السلام نیز در باب روابط با یکدیگر می فرماید:

با یکدیگر پیوند داشته باشید و به هم نیکی کنید و با یکدیگر مهربان باشید و همچنان که خداوند به شما دستور داده است، برادرانی نیکوکار باشید.

پیامبر خدا(ص): پروردگار شما یکى است و پدر شما یکى و دین شما یکى و پیامبرتان یکى. هیچ عربى را بر هیچ عجمى برترى نیست و هیچ عجمى را بر هیچ عربى و هیچ گندم گونى را بر هیچ سیاهى و هیچ سیاهى را بر هیچ گندم گونى، مگر به تقوا

در این راستا یعنی وحدت از دیدگاه ائمه و پیامبر نیز احادیث و روایات بسیاری وجود دارد که به ذکر همین چند مورد بسنده کرده ایم .

3 ) وحدت مسلمین در نگاه اشخاص مختلف

در این بخش دیدگاه های افراد مختلف در مورد وحدت اسلام و مسلمین به صورت کوتاه بیان شده است تا کمکی به وحدت مسلمین در برابر دشمنان بشود .

1-3 ) امام خمینی (ره)

امام خمینی (ره ) به عنوان یک روشنفکر مذهبی و یک مسلمان واقعی تمامی جوانب را در نظر گرفته و برای امت اسلامی تلاش می کرد . لذا جا دارد از دیدگاه های ایشان در همه جوانب استفاده شود . 

1-1-3 ) تمدن نوین اسلامی

1 . از آنجا که امام خمینی(ره) معتقدند انسان به طور کلی دارای سه نشئه و صاحب سه مقام و عالَم است- نشئه آخرت، عالم غیب و مقام روحانیت و عقل؛ نشئه برزخ و عالم متوسط بین العالمین و مقام خیال؛ نشئه دنیا و مقام مُلک و عالم شهادت-  از این رو، بر این باورند که انسان دارای سه لایه عقلی، قلبی و ظاهری است که بعد عقلی،  نیازمند به کمال ؛ بعد اخلاقی نیازمند تربیت؛ و بعد ظاهری او نیازمند به عمل است. و دستورات انبیا و اولیا الهی برای عقل، کمال و برای قلب،  تربیت و برای جوارح حسی، عملی مناسب محسوب می‌شود. (ر.ک.: امام خمینی،  1377، ص387) بر اساس مبنای فوق-اعتقاد به لایه های سه گانه وجود انسان- ایشان معتقد به سه سطح برای عقلانیت انسان هستند .

 الف: «عقلانیت معرفتی» که درآن انسان به دنبال شناخت فلسفه آفرینش جهان و انسان و تنظیم رابطه خویش با خالق هستی و جهان و پاسخ به پرسش¬های بنیادین بشریت است.

ب: «عقلانیت اخلاقی» که به موجب آن انسان در پی آن است که با مجاهده نفس و استخدام اخلاق حسنه و ملکات فاضله در مسیر رسیدن به غایت قصوای الهی برآید.

ج: «عقلانیت ابزاری» که براساس آن انسان ضمن همخوانی با سطوح دیگر عقلانیت- عقلانیت معرفتی و اخلاقی- در پی آن است که با کاربست عقل در محاسبات مادی به شکوفاسازی جهان ماده و پیشرفت دنیوی نایل آید.

نتیجه آن که امام خمینی(ره) عقلانیت معرفتی، اخلاقی و ابزاری و کار و تلاش را از ارکان تمدن نوین اسلامی برمی-شمارند. (ر.ک.: همان، ص 122-127 ؛  و امام خمینی، سال 1385: ج4، ص8) 

2 . اعتقاد به اسلام به عنوان سیستم جامعی که برای تمام ابعاد وجود انسان و جهان، در تمامی زمینه ها برنامه دارد، از مبانی و پیش فرض های امت واحده و تمدن نوین اسلامی است. (ر.ک.: امام خمینی 1385: ج 10، ص449)

3 . ایشان معتقدند دو اشکال بر تمدن مادی غرب وارد است: یکی آن که انسان را در ردیف سایر حیوانات قرار داده و تمامی استعداد ها و کمالات وی را با ترازوی ماده وزن می‌کند؛ دوم آن که آنان صرفا به ادراکات مادی و امور عینی اهمیت می‌دهند؛ یعنی صرف «عالم طبیعت» در حالی که عوالم دیگری نیز وجود دارد که از عینیت بیشتری نسبت به عالم طبیعت برخوردارند. (ر.ک.: همان، ج4، ص9)

4 . از منظر امام خمینی(ره) مراد از عقل - به عنوان یکی از ارکان و مبانی تمدن نوین اسلامی- مستند به حدیث شریف «العقلُ ما عُبِدَ بهِ الرَّحمن»(19) سلیمی است که بتواند انسان را به ارزش های انسانی برساند؛ لذا از منظر ایشان، ممکن است شخصی دانشمند باشد، اما عقل نداشته باشد و دانش خود را صرف فساد و تباه کردن ملت ها کند. (ر.ک.: همان، ج18، ص208)

5 . منظر راهبردی امام خمینی در زمینه علم - به عنوان یکی از ارکان و مبانی تمدن نوین اسلامی- آن است که تمام علوم با نیت الهی، «الهی» محسوب می‌شوند. همچنین تقارن علم با عمل، ضرورتی تام دارد؛ به طوری که علم و عمل دو بالی هستند که انسان را به مقام انسانیت می‌رسانند. بنابراین علمِ تنها اثر ندارد، بلکه گاهی مضر است و عمل بدون علم، بی نتیجه است. (ر.ک.:همان، ج8، ص268)

6 . در آثار امام تأکید فراوانی مشاهده می شود که علم غیر از ایمان است و تصریح می‏فرمایند: «ممکن است انسان، برهان داشته باشد ولى در مرتبه کفر و شرک باقى بماند.» (امام خمینی (بی تا)، تقریرات سید عبدالغنی اردبیلى،  ج3، ص 354)

2-1-3 ) وحدت

اندیشه وحدت از دیدگاه امام خمینی وسیله و ابزار اصلی نفی سبیل و سلطه غیر مسلمان بر امت اسلامی بوده و وحدت رمز پیروزی و بقای امت اسلامی است(20)از جمله چیزهایی که برای قیام مسلمانان و مستضعفان جهان علیه چپاولگران جهانی و مستکبران جهانخوار لازم به تذکر است آن است که نوعا قدرتهای ستمگر از راه ارعاب و تهدید یا بوسیله بوقهای تبلیغاتی خودشان و یا بوسیله عمال مزدور بومی خائن شان مقاصد خود را اجرا می کنند در صورتی که اگر ملتها با هوشیاری و وحدت در مقابلشان بایستند موفق به اجرای آن نخواهند شد.  اندیشه وحدت امام خمینی نیز آرمان امام، و دارای لوازمی بود که امکانات تحقق آن باید فراهم می گردید، ضروری ترین مساله در این رابطه عدالت است زیرا «عدالت لازمه توحید است » و برای ایجاد وحدت اسلامی; بایستی عدالت اسلامی به عنوان زمینه اصلی وحدت گسترش یابد، زیرا در جهان پر ظلم و بیداد و هر جامعه ظلمانه ای وحدت هرگز تحقق نخواهد یافت امام می فرمودند که «انبیاء از آدم تا خاتم تشریف آوردند. . . برای اینکه پرچم توحید و عدالت را در بین ملتها برپا کنند. استقلال و آزادی از دیگر لوازم وحدت است و حتی می توان گفت استقلال عملی کشورهای اسلامی از مهمترین آنهاست. از نظر امام خمینی اختلاف عقیده نباید مانع وحدت شود و می توان با داشتن عقاید متفاوت، وحدت نیز داشت «عقاید مختلف اسباب اختلاف خارجی چرا بشود. امام (ره) استقلال، آزادی، و عدالت را لازمه و زمینه ساز وحدت اسلامی و همه مستضعفین جهان می دانست و اصولا اختلاف عقیده را مانع تحقق وحدت تلقی نمی کرد و برای پیاده شدن مقاصد اسلام و حاکمیت همه جانبه آن وحدت را تنها وسیله ممکن می دانست و برای جامه عمل پوشانیدن به آرمان وحدت اسلامی از امکاناتی نظیر مساله فلسطین و آزادی قدس و مراسم حج و برائت از مشرکین که مورد اتفاق همه فرق و مذاهب اسلامی بود استفاده می کرد و مسلمانان جهان را به تفاهم و اتحاد همه جانبه دعوت می نمود که در اینجا به اختصار به آن اشاره شد و بیش از این به علت زیاده روی در مطلب نمی توان به آن افزود .

2-3-4 ) آیت الله خامنه ای

در ابتدا باید معلوم کنیم که مقصود ما از وحدت مسلمانان چیست؟ آیا مقصود این است که مسلمانان از مذهب خود دست بردارند و به مذهب دیگرى اعتقاد پیدا کنند و عمل نمایند؟ نه، مقصود این نیست. ما وقتى به وحدت دعوت مى‌کنیم، مقصود ما این نیست که فِرَق مسلمین - اعم از شیعه و سنى - یا فِرَقى که داخل تشیع و تسنن هستند، موظف و مجبورند که از عقیده‌ى خود دست بردارند و به عقیده‌ى سومى یا به عقیده‌ى طرف مقابل، گرایش پیدا کنند. این، چیزى است که به تحقیق و تفحص و مطالعه‌ى هر کسى وابسته است و بینه و بین‌اللَّه تکلیف اوست. بحث ما این نیست. بحث ما این است که مى‌خواهیم به همه‌ى مسلمانان - از شیعه و سنى - بگوییم و تذکر بدهیم که شما یک نقاط مشترک و یک نقاط اختلاف و افتراق دارید. در بعضى چیزها، با هم شریکید و یک طور فکر و عمل مى‌کنید و در بعضى چیزها، هر فرقه روش خود را دارد. نکته این است که اولاً، آن نقاط اشتراک بیشتر از نقاط افتراق است. یعنى همه‌ى مسلمین، به خداى واحد و قبله‌ى واحد و پیامبر واحد و احکام و نماز و روزه و زکات و حج اعتقاد دارند. قدیمیترین تمدنها و عمیقترین فرهنگها، در همین منطقه‌یى بوده که مسلمانان در آن زندگى مى‌کنند. آن وقتى که دیگر مردم در وحشیگرى بودند، همین مردم مسلمان بودند که دنیا را با علم و معرفتشان اداره مى‌کردند. مسلمانان، جمعیتى متشکل و منسجم هستند، کشورهایشان نزدیک به هم است، ملتها از لحاظ فرهنگ به هم متقاربند و در تمام نقاط دنیا کسانى را از خود دارند که همه‌ى آنها مسلمانند . مسلمانان بیایند با هم متحد بشوند و با یکدیگر دشمنى نکنند. 

محور هم کتاب خدا و سنت نبىّ‌اکرم (صلّى‌اللَّه‌علیه‌واله‌وسلّم) و شریعت اسلامى باشد. این حرف، حرف بدى نیست. این حرف، حرفى است که هر عاقل بى‌غرض و منصفى، آن را قبول خواهد کرد. امروز، پولهاى نفت براى نوشتن کتاب ضد شیعه مصرف مى‌شود. دلارهاى امریکایى براى رد تشیع به کار مى‌رود و به زبان عربى و اردو کتاب نوشته و ترجمه مى‌شود. اینها، دستهاى شیطانند. اینها، انسانهاى سالمى نیستند که این چیزها را مى‌نویسند. هر جا باشند، همین‌طورند. یکى از پیامهاى عمده‌ى انقلاب ما، وحدت مسلمین است. ما در همه‌جاى دنیاى اسلام، این حرف را مى‌زنیم و به کسانى که در کشورهاى مختلف، همه‌ى همتشان را براى مقابله با انقلاب اسلامى و وارد آوردن تهمت و بستن دروغ به آن یا به رهبر فقید عظیم‌الشّأن انقلاب یا نقد آراى ملت مسلمانى که در این‌جا با همه‌ى وجودشان، در راه خدا و اسلام مخلصانه مبارزه مى‌کنند، گذاشتند؛ نصیحت مى‌کنیم. ما به همه مى‌گوییم که احترام یکدیگر را حفظ بکنند و به عقاید و مقدسات هم اهانت نکنند. اگر کسى به بهانه‌ى عقیده‌یى بخواهد به مقدسات دیگران اهانت بکند، از نظر ما به هیچ وجه قابل دفاع نیست. محبت، طرفینى است. بایستى همه با هم کمک کنند تا محبت به وجود آید و دشمن نتواند سوء استفاده بکند؛ دشمنى که نه با شیعه رابطه‌ى خوبى دارد و نه با سنى، بلکه با اصل اسلام مخالف است و نسبت به آن کینه مى‌ورزد. همان اسلامى که سنى یا شیعه دارد، مبغوض امریکا و مرتجعان است. اختلافات داخلى را براى آن زمانى بگذاریم که از طرف هیچ دشمن جهانى تهدید نشویم. اگر چنین روزى پیش آمد، آن وقت مقابل هم بنشینند و سنگهایشان را با هم حک کنند. امروز، وقتِ این حرفها نیست. لذا من توصیه مى‌کنم هفته‌ى وحدت را - که به مناسبت میلاد نبىّ اکرم(صلّى‌اللَّه علیه‌واله‌وسلّم) از روز دوازدهم تا هفدهم ربیع‌الاول ادامه دارد - همه‌ى آحاد مردم، مخصوصاً علما و فضلا و گویندگان و دانشمندان و افراد صاحب نفوذ گرامى بدارند و این مسأله را به عنوان یک شعار جمهورى اسلامى همیشه نگه دارند. امروز، این کشورهاى مرتجع منطقه، بدطورى به شعارهاى تفرقه‌افکن و اختلاف‌انگیز چسبیده‌اند. اگر ملت ما در مراسم حج، علیه امریکا و اسرائیل شعار بدهد، آنها اعتراض مى‌کنند و مى‌گویند چرا شما در بین مسلمین حرف جدیدى آورده‌اید؟! این را تفرقه تلقى مى‌کنند؛ در حالى که ایجاد تفرقه نیست، بلکه انجام وظیفه است. مسلمانان دیگر هم باید شعار دادن علیه امریکا و اسرائیل را از ملت ایران یاد بگیرند. پولها، قلمها، امکانات، بلندگوها و عناصر مزدورِ پست کشورهاى مرتجع، مرتب علیه انقلاب و ایران اسلامى و ملت فداکار عمل مى‌کنند. این، تفرقه و ایجاد شکاف و اختلاف است. لعنت خدا بر آن دستهایى که به این ترتیب بین مسلمین ایجاد شکاف و اختلاف مى‌کنند. وحدت را مهم بشمارید و هفته‌ى وحدت را یک هفته‌ى حقیقتاً پر محتوا و پر مغز قرار بدهید. در امور دیگر هم، ما این مسأله‌ى وحدت را مورد تأیید و به‌عنوان یک اصل اسلامى و انقلابى، مورد تأکید قرار مى‌دهیم. وقتى مى‌گوییم بین برادران شیعه و سنى و مذاهب مختلف اسلامى، براى هدفهاى اسلامى اتحاد باشد، پس به طریق اولى، قشرهاى مختلف مردم فداکار و مبارز ایران، اهل هر شهر و استانى، متکلمان با هر زبان و لهجه‌یى هستند، موظفند وحدت را حفظ کنند. یک مطلب را هم براى برادران محترم عقیدتى، سیاسى ارتش - چه برادران روحانى و علمایى که در عقیدتى، سیاسى هستند و چه غیر معممان نظامى و غیر نظامى‌یى که با آنها همکارى مى‌کنند - مطرح مى‌کنم و آن این است که نیروهاى مسلح، اگر چه براى استحکام خود، به اسلحه وتجهیزات و آموزش ونیروى انسانى و امثال اینها احتیاج دارند، اما آن چیزى که ارتش اسلامى را از همه‌ى ارتشهاى دیگر متمایز مى‌کند، عبارت است از ایمان به خدا و تعبد در مقابل فرمان الهى و احساس این که جنگشان جهاد فى‌سبیل‌اللَّه است. این، آن عامل اصلى است که اگر آن را جدا کنیم، لشکر اسلامى هم مثل بقیه‌ى ملتها و لشکرهاى کشورهاى دیگر، چیزى در عداد آنها خواهد شد. یعنى اگر اسلحه و تجهیزات و نفرات ونیرو و استعداد بالا داشت، ممکن است بتواند مقاومت کند؛ و الّا اگر تعداد طرف مقابل، یک خرده بیشتر و یا تجهیزاتشان پیشرفته‌تر بود، مجالى براى تحرک اینها نخواهد داد. عامل ایمان در اختیار ماست؛ باید آن را به نیروى رزمنده تزریق کرد. هر جا که ما پیش رفتیم، با این نیرو پیش رفتیم و هر جا که شکست خوردیم، این نیرو در ما ضعیف شده بود. اگر بروید عملیات را تحلیل کنید، به همین نقطه خواهید رسید. آن جایى که دلها به شعله‌ى ایمان مشتعل بوده است، ما از همه‌ى سدها و مانعها گذشتیم و جلو رفتیم و آن جایى که گرایش به مادّیات و ظواهر و بى‌رغبتى به صواب الهى و بى‌توجهى به تکلیف شرعى، نیتهاى ما را مختصرى مشوب و مخدوش کرده است، همان جا ضربه خوردیم و شکست را پذیرفتیم  یکى از دستورات قرآن این است که آحاد امت اسلامى با یکدیگر متحد باشند؛ دست در دست یکدیگر بگذارند: «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا و لا تفرّقوا».این خطاب به کیست؟ خطاب به ما است، خطاب به ملت ایران است، خطاب به ملتهاى مسلمان کشورهاى اسلامى است، خطاب به همه‌ى مؤمنین به اسلام در سراسر دنیا است. ما به این عمل میکنیم؟

 نقطه‌ى مقابل این آموزش قرآنى، آموزش استعمارى است: اختلاف میان مسلمانان. یک عده، یک عده‌ى دیگر را تکفیر کنند، لعن کنند، خود را از آنها برى بدانند. این چیزى است که امروز استعمار میخواهد؛ براى اینکه ما با هم نباشیم. متأسفانه بعضى از دولتهاى اسلامى و حکومتهاى اسلامى فریب میخورند؛ آنها هم داخل بازى دشمن میشوند؛ فریب دشمن را میخورند، براى دشمن کار میکنند؛ گاهى دانسته، گاهى هم ندانسته.

 امروز اتحاد و اتفاق بین مسلمانان، یک فریضه‌ى فورى است. ببینید از جنگ و اختلاف چه مفاسدى به وجود مى‌آید؛ ببینید در دنیاى اسلام، تروریسم کور به بهانه‌ى اختلافات مذهبى، چه فجایعى به راه مى‌اندازد؛ ببینید با این اختلافاتى که بین ما مسلمانان به وجود آوردند، رژیم صهیونیستى غاصب چه نفس راحتى میکشد. هر وقتى کشورهاى اسلامى و ملتهاى اسلامى بخواهند به هم نزدیک شوند، یک توطئه‌اى درست میکنند، یک حادثه‌اى به وجود مى‌آورند. اینها باید چشم ما را باز کند، اینها باید ملتهاى مسلمان را بیدار کند، اینها باید چهره‌ى رؤسا و حاکمان بااخلاص را از حاکمان دست‌نشانده‌ى دشمنان ممتاز کند. اینجا صحنه‌ى امتحان است. امروز هر حنجره‌اى که به وحدت دنیاى اسلام دعوت کند، حنجره‌ى الهى است، ناطق من اللّه است.

و هزاران خطبه و بیانات دیگری از مقام معظم رهبری موجود است که بر وحدت اسلامی تاکید بسیار دارند و این مهم را امری ضروری می دانند . 

3-3 ) دکتر شریعتی

بحث وحدت مسلمین از نگاه دکتر شریعتی بسیار مفصل است و در این مقاله نمی گنجد و یک مقاله جداگانه لازم دارد . فقط در این جا اشاره ای کوتاه به آن می شود که در مورد وحدت بین شیعه و سنی است . 

 علی(ع) مظهرِ وحدت است؛ مظهرِ کدام وحدت؟ وحدتی که با تحمل همه رنج و با همه شکنجه و دیدن همه رِندی‌ها و نامردمی‌ها و‬ ‫خیانت نزدیکان و دوستان و همرزمان سابق، حفظ می‌کند. با این وجود همه اینها را، همه این پریشانی‌ها و سختیها را، تحمل‬ ‫می‌کند. چرا بیست و پنج سال سکوت!؟ برای اینکه این قدرت بماند ولو در داخل این همه فاجعه و این همه حق کشی و این همه رندی و فرصت طلبی‬ ‫از طرف یاران نزدیک باشد!‬ این درسها همیشه هست، و هر کس و هر نهضتی و هر فکری گرفتارِ چنین خصومت‌هاست.‬‬‬‬

‫از طرف دیگر، علیرغم همه این تحمل بزرگ و این همکاری در بسیاری موارد و ملایمت در برابرِ غاصب و مخالف خودش، در برابرِ اصول اعتقادی‬ ‫خودش ـ که تشیع یعنی همان اصول ـ چنان مستحکم و وفادار میماند که به هر‬ ‫قیمتی یک لحظه حاضر نیست از آن صرف نظر کند.‬ اینست که "علی بنیانگذارِ وحدت" است، و بیش از هر کسی در این راه فداکاری کرده و سختی کشیده است.‬‬‬

بنیانگذارِ وحدت بر اساس این شعار‬ ‫است:‬

وحدت میان تشیع وتَسنـّن ممکن نیست، میان شیعه و سنی واجب است در برابرِ دشمن

پس از نظر دکتر شریعتی نیز شیعه و سنی نیز باید وحدت اسلامی خود را حفظ کنند و ریشه آن به حضرت علی (ع) برمی گردد که بنیانگذار وحدت بوده است . 

3 – 4 ) آیت الله العظمی بروجردی و وحدت اسلامی

یکی دیگر از چهره­های برجسته و شاخصی که در دوران معاصر در تلاش جدّی در راه وحدت اسلامی بود مرحوم آیت الله بروجردی است که شهید مطهری سال­های متمادی در مکتب فقهی و اصولی ایشان تلمّذ کرد و بی تردید از اندیشه­های اصلاحی آن مرحوم نیز متاثر بود. استاد در مقاله­ای که در سال 1340 پس از ارتحال آیة الله العظمی بروجردی و به مناسبت بزرگداشت شخصیت آن مرحوم تحت عنوان« مزایا و خدمات مرحوم آیی الله العظمی بروجردی» به نگارش درآوردند از جمله مزایای ایشان را علاقه­ مندی بسیار به ایجاد وحدت اسلامی در بین صفوف مسلمانان دانسته چنین می­نویسند:« یکی از مزایای معظم له توجّه و علاقه فراوانی بود که به مساله وحدت اسلامی و حسن تفاهم و تقریب بین مذاهب اسلامی داشت. این مرد چون به تاریخ اسلام و مذاهب اسلامی آشنا بود، می­دانست که سیاست حکام گذشته در تفرقه و دامن زدن آتش اختلافات چه­اندازه تاثیر داشته­است، و هم توجّه داشت که در عصر حاضر نیز سیاست­های استعماری از این تفرقه، حداکثر استفاده را می­کنند و بلکه آن را دامن می­زنند، و هم توجّه داشت که بعد و دوری شیعه از سایر فرق سبب شده که آنها را نشناسند و درباره آنها تصوراتی دور از حقیقت بنمایند. به این جهات، بسیارعلاقه مند بود که حسن تفاهمی بین شیعه و سنی برقرار شود که از طرفی وحدت اسلامی که منظور بزرگ این دین مقدس است تامین گردد، و از طرف دیگر، شیعه و فقه شیعه و معارف شیعه آن طور که هست به جامعه تسنن که اکثریت مسلمانان را تشکیل می دهند معرفی شود. از حسن تصادف، چند سال قبل از زعامت و ریاست معظم له که هنوز ایشان در بروجرد بودند« دارالتقریب بین المذاهب الاسلامة» به همت جمعی از روشنفکران سنی و شیعه تاسیس شد. معظم له در دوره زعامت خود تا حد ممکن با این فکر و با این موسسه کمک و همکاری کرد. برای اوّلین بار بعد از دهه­های متمادی بین زعیم روحانی شیعه و زعیم روحانی سنی عبد المجید و بعد از فوت او به فاصله دو سه سال شیخ محمود شلتوت مفتی حاضر مصر و رئیس جامع الازهرا روابط دوستانه­ای برقرار شد و نامه­ها مبادله گردید. قطعا طرز تفکر معظم له و حسن تفاهمی که بین ایشان و شیخ شلتوت بوده موثر بود در اینکه آن فتوای تاریخی معروف را در مورد به رسمیت شناختن مذهب شیعه بدهد. معظم له را نباید گفت نسبت به این مساله علاقه مند بود، بلکه باید گفت عاشق و دلباخته این موضوع بود و مرغ دلش برای آن موضوع پرمی­زد، عجیب این است که از دو منبع موثق می­شنیدم که در حادثه قبلی اخیر که منجر به فوت ایشان شد، بعد از حمله اول که عارض شد و مدتی بیهوش بوده­اند، موضوع تقریب و وحدت اسلامی را مطرح می­کنند و می­گویند من آرزوها در این زمینه داشتم

4 ) نماز جمعه و حج

نماز جمعه و مراسم حج از دیگر عوامل وحدت اسلامی است . با توجه به اهمیت این دو باز هم دشمنان اسلام در ایجاد تفرقه در می مانند . 

1 – 4) نماز جمعه

اهمیت جمعه و این اجتماع هفتگی، به حدی است که در قرآن کریم سوره ای به نام این فریضه نامگذاری شده است. خداوند متعال در سه آیه پایانی سوره جمعه مردم را به اقامه نماز جمعه تشویق و ترغیب کرده است: (یا أیهَا الّذینَ آمَنُوا إِذا نُودِی لِلصّلاه مِنْ یوْمِ الْجُمُعَه فَاسْعَوْا إِلی ذِکرِ اللّهِ) در شأن نزول این آیه شریفه نوشته اند: پیامبر خدا(ص) با مردم نماز جمعه می خواند و مشغول خطبه خواندن بود. در این میان یک کاروان تجارتی فرا رسید و سر و صدا ایجاد شد. مردم نماز را رها کرده و به سمت کاروان شتافتند و به غیر از 12 نفر بقیه پیامبر(ص) را تنها گذاشتند. در این حال این آیات نازل شد: (إِذا رَأوْا تِجارَه أوْ لَهْوًا انْفَضّوا إِلَیها وَ تَرَکوک قائِمًا) «هنگامی که آن ها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند، پراکنده می شوند و به سوی آن می روند و تو را ایستاده (در حالی که خطبه می خوانی) به حال خود رها می کنند.

سوره جمعه ابتدا با تسبیح و حمد الهی آغاز می شود؛ خدایی را سپاس می گوید که از میان مردم رسولی را از جنس خودشان مبعوث کرد تا آیات کتاب الهی را بر آنان بخواند: (هُوَ الّذی بَعَثَ فِی اْلأُمِّیینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِهِ)  ؛ رسولی که مردم را به اعمال نیک و اخلاق حسنه رهنمون می گرداند و کتاب و حکمت و معارف صحیح به آنان می آموزد. آیات بعدی، یعنی آیات ششم تا نهم این سوره شکل تهدید و تذکر به خود می گیرد و مردم را از سرنوشت قوم یهود بیم می دهد که نسبت به کتاب خویش و عمل به آن سستی به خرج داده و آن را رها کردند: (مَثَلُ الّذینَ حُمِّلُوا التّوْراه ثُمّ لَمْ یحْمِلُوها کمَثَلِ الْحِمارِ یحْمِلُ أسْفارًا). از این آیات چنین استنباط می شود که اگر فریضه نماز جمعه در روح و جان جامعه جاری و ساری نباشد و محتوای راستین خود را نداشته باشد، مردم به همان سرنوشتی دچار می شوند که قوم یهود گرفتار شدند.

جا دارد از روایات بسیاری که در مورد نماز جمعه و اهمیت آن آمده است چند روایت را نیز بیان کنیم : پیامبر اکرم(ص) پس از اقامه اولین نماز جمعه چنین فرمود: «همانا خداوند سبحانه و تعالی نماز جمعه را از همین سال و از همین ماه و از همین ساعت واجب نمود؛ پس هر کسی که آن را در حال حیات من و بعد از رحلت من تا روز قیامت از روی انکار یا سهل انگاری و عدم توجه ترک نماید، خداوند پریشانی او را جمع نگرداند و به عمر و مال او برکت ندهد؛ آگاه باشید چنین شخصی (به دلیل سبک شمردن نماز جمعه) نمازش قبول نیست؛ حجی برای او نیست و صدقه او مورد قبول نمی باشد، مگر اینکه توبه کند»

امیرالمؤمنین(ع) در نامه ای به یکی از فرمانداران خویش به نام حارث همدانی، او را از مسافرت در روز جمعه منع می نماید تا اینکه فریضه جمعه را به جا آورد.

امام باقر(ع) نیز در روایتی فرمود: «نماز جمعه واجب و تجمع و اجتماع در نماز جمعه به همراه امام نیز فریضه دیگری است. اگر کسی نماز جمعه را در سه جمعه بدون عذر و علت ترک نماید، سه فریضه را ترک کرده و هر کس سه فریضه را ترک نماید، منافق است.

2 – 4 ) حج

در میان فرایض و دستورهای دین، کم تر فریضه ای مانند حج، مورد توجه و سفارش قرار گرفته است. تأکید قرآن کریم و توصیه های پی درپی و بسیار شدید اولیای دین در این زمینه، وصف ناشدنی است.

عبداللّه بن سنان از امام صادق علیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود: «اگر مردم حج را رها کردند، بر زمامدار مسلمانان است که آنان را بر انجام دادن فریضه حج وادار سازد، چه بخواهند و چه نخواهند؛ چرا که این خانه، برای حج برپا شده است.»

اهمیّت حج تا آن جا است که امام صادق علیه السلام در جایی دیگر می فرماید: اگر مردم، هزینه سفر حج را نداشته باشند، مخارج سفر آنان از بیت المال مسلمانان پرداخت می کند.

باز از آن حضرت، با سندی معتبر نقل شده که فرمود:

«هرکس از دنیا برود، در حالی که فریضه «حجة الاسلام» را به جا نیاورده باشد، بدون این که حاجتی مانع او شده باشد، یا به جهت بیماری از آن بازمانده باشد، و یا پادشاهی از رفتن او جلوگیری کند، چنین فردی، به کیش یهودیت یا نصرانیّت خواهد مرد.»

مصالح اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و اسرار دقیق و ارزش های فراوانی در پرتو عمل به مناسک حج نصیب جامعه اسلامی می گردد که وفاق و همدلی و اتّحاد و اخوت پیروان مذاهب اسلامی، از آن جمله است.

وحدت نیّت، وحدت هدف، وحدت اَعمال، وحدت اذکار و آداب، وحدت رنگِ لباس، وحدت مشاهد شریف؛ همانند طواف و سعی و برخی دیگر از مناسک و اَعمال حج، اموری هستند که مسلمانان را به وحدتی همه جانبه و فراگیر دعوت می کنند.

5 ) نتیجه گیری

۱-ایمان به خداوند و اطاعت

قرآن کریم می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید. اطاعت کنید خدا و پیامبر و أولِی الأمْر را و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر واگذارید (و از آنها داوری بطلبید)؛ اگر به خدا و قیامت اعتقاد و ایمان دارید.

۲-توجه به مشترکات و وحدت شیعه و سنی

 بگو ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم.

۳-حضور در مسجد و جماعت و حج

قرآن کریم می فرماید: و نماز را به پا دارید؛ و زکات را بپردازید، و همراه رکوع کنندگان رکوع کنید.

حضور در نماز جماعت ]با آداب، ارکان و اهمیتی که برای آن ذکر شده[ در جهت تقویت وحدت، انسجام و هماهنگی مسلمان است.

۴-رعایت دستورات اسلامی

عیادت کردن از بیماران، تشییع جنازه، دستگیری از مستمندان، هدیه دادن، سلام کردن به مردم، قرض الحسنه، صله رحم و خدمت به مردم و... همه برای حفظ وحدت و انسجام مسلمانها است.

امیرالمؤمنین علیه السلام از اصحاب خود به خاطر تفرقه شان گلایه می کند و می فرماید: به خدا سوگند این واقعیت قلب انسان را می میراند و دچار غم و اندوه می کند که دشمنان اسلام در باطل خود وحدت دارند وشما در حق خود اختلاف دارید.

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور میان تمام مسلمانها وحدت و یگانگی برقرار می سازد و آنچه را که مایه تفرقه است، از میان بر می دارد.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: «اگر قائم ما به پا خیزد… کینه ها از قلبهای بندگان پاک می شود»

حضرت هادی علیه السلام می فرماید: حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف وحدت کلمه ایجاد می کند و نعمت های الهی را کامل می سازد و خداوند به وسیله او حق را پابرجا و باطل را نابود می سازد.

و به طور کلی و از همه مهم تر تفکر در مورد وحدت اسلامی و موارد بالا می تواند به وضع یک میلیاردی مسلمانان در جهان کمک کند . زیرا یک ساعت تفکر از 70 سال عبادت بدون تفکر با ارزش تر است .